Freitag, 26. April 2013

Kujtim Stojku: PËRMES VEGIMEVE

 
PËRMES VEGIMEVE

Mendim që strehohesh edhe n’folenë e skifterëve
Përzihesh me retë, askërrkund s’mund të zësh vend
Pastaj rend duke shaluar për kalë erën
N’tokë kthehesh me bulëzat e vesës sumbullargjend.

Po kështu sypatrembur bredh nëpër muzg
Me një shpirt t’ dalldisur n’çdo anë e kënd
Mendim që bredh lule më lule
Pastaj n’mes vargjesh plot hijeshi zë vend.

Shpërthen mendimi përmes ëndrrave vegimtare
Stërpiket me gjak fushave t’betejave ku bie hero
Toka me dhimbshuri n’gjirin e saj i mbante
Ëndrrat bashkë me shpirtin më nxisin kudo.

Dhe sot mendimet jetojnë, flenë t’qetë në muzg
Perms reve t’kthjellta agu vjen me pikat e vesës larë
Prej thellësive të shpirtit kënga del e ëmbël dhe e butë
Ngandonjëherë del me zë të çjerrë e ty rrimë duke t’sharë….

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen