Pulëbardhat
Pulëbardhat që përshkuan qiellin
para syve të mi
mund të mos e dinë
ku strehohet dielli mbrëmjesh.
Unë shtirem me vetveten
e bëj sikur e di (por s’e di),
bëj sikur më pëlqen perëndimi
po ashtu si dikur,
ngaqë s’e pranoj dot vetminë.
I vetëm,
dëgjoj dallgët tek qetësohen
e dua të iki
por s’mundem
sepse zhytem thellë ndër kujtime
akoma të ngrohta.
Asgjë sa pulëpardhat s’më shqetëson.
Si nuk e kuptojnë
që perëndimi tani është ndryshe;
as mirazhet nuk enden më.
Retë e purpurta zvarriten të zhgënjyera
në një horizont të zbehtë, të trishtë.
Mërzia nuk ka shtëpi,
ndaj rri me mua
e më bën shoqëri.
Pulëbardhat,
mospërfillëset.
I shoqëroj me sy
me shpresën e një përshëndetjeje
derisa zhduken larg.
Dielli u shua sonte.
Unë shtirem me vetveten
e bëj sikur e di (por s’e di),
bëj sikur më pëlqen perëndimi
po ashtu si dikur,
ngaqë s’e pranoj dot vetminë.
I vetëm,
dëgjoj dallgët tek qetësohen
e dua të iki
por s’mundem
sepse zhytem thellë ndër kujtime
akoma të ngrohta.
Asgjë sa pulëpardhat s’më shqetëson.
Si nuk e kuptojnë
që perëndimi tani është ndryshe;
as mirazhet nuk enden më.
Retë e purpurta zvarriten të zhgënjyera
në një horizont të zbehtë, të trishtë.
Mërzia nuk ka shtëpi,
ndaj rri me mua
e më bën shoqëri.
Pulëbardhat,
mospërfillëset.
I shoqëroj me sy
me shpresën e një përshëndetjeje
derisa zhduken larg.
Dielli u shua sonte.