 |
| Arif Molliqi |
Një vdekje për pranverën
(Vëllait tim, Rexhepit)
1.
Kuptova vonë
se në pranverë paska vdekje
bash tash kur po na duhesh
me na mësu një fjalë
me na mësu këngën e stinës së luleve
me na tregu për erën
që vjen nga Gryka e Deçanit
Sa të trishtuara fjalë
që dalin nga porosia jote:
... duajeni pranverën
s’ka rëndësi shumë në jam unë
pak rëndësi ka
se pranverës i kanë hije edhe vdekjet
si kjo e imja
me peizazh gjelbëruar mbi varr
2.
Vij e vjen
e unë kërkoj sy me t’pa
se sytë e mi kanë mall
n’këtë stinë që nuk e njeh moshën
edhe kur bie shiu
edhe kur ka diell
se rruga që je nisur nuk njeh kthim
Ti breg Lumëbardhi me ujë shumë
që sjell këngë e vaj nga ushtimë e bjeshkës
ah, vetëm për ty këndojnë bjeshka dhe vërrini
në çdo pranverë
3.
Në dhomën e zbrazët e të ftohtë
e shikoj një fotografi varur në mur
sa robërues është aparati fotografik
nuk na lejon të flasim...
I shikoj sytë e tu aty
lot dhe buzëqeshje pafund
po këngën që aq shumë e deshe
nuk e dëgjoj më
Kaq mund të them sot
vetëm kaq
o im vëlla
4.
Në luftën e fundit ishe gjeneral
kërkoje vetëm fitore
ta pushtoje nëntokën doje
t’i lirosh nga robëria varret ngulje këmbë
pas mbarimit të betejës
fjalime të zymta kund s’lejove
5.
Mandej të lakmova me aq zjarr
në sytë e gjithë atyre njerëzve
kur fjalët u mbushën me mjegull
kur gjithçka më iku
nga portreti që mbanin nxënësit në duar
dhe guri me ra nga zemra...
Iu falënderohem miqve
iu falënderohem
për ndjesën
(Fillimqershori, 2019)
 |
| Fran Ukcama |
SHQIPERI MOJ NËNË, HALL I MADH TË KA ZENË
Shqipëri e mjera nënë,
S`po njeh ditë, ag` e mbremë,
Tridhjetë vjet kokë e këmbë,
të kafshojnë, si ujq në lemë.
T`kanë ra n`kokë rrfetë e mallkimit,
shumë ma keq se gripi i thiut,
t`trazon barkun bari i miut,
Lulit, Edit, Mones, Saliut..
T`ndrin balli flakë n`epoka,
gjeneral Dashi, Nard Ndoka,
Nishani, Nishan me gropa,
Nikoll Lesi, Çim-Pek-Rrota!
Nuk mbahet Fatmir Gerdeci,
Noka, djeges si speci,
shiringa, Palok medeti,
veza, çizmja, Tritan preshi!
Bushati nipi i Hisniut,
malukati i perparimit,
Zheji shtyps arreash dimnit,
dhe sojsurrati Ylli Rakipit..
N`shesh beteje po del Lela,
hardhuci dalur nga vnella,
termet ky Avukat Ngjela,
Fatos Lubonja pelteja..
Shqiperi i madh t`ra halli,
duan t` jepin se gjalli,
Bejtja e kryeshkullaku,
ia ka zili veshgjati..
Fevzo, oligarkmedia,
Vasilliqia e shkreta,
Rudina, dritare verdha,
i shoqi, kau te Arena..
Thrret hajduti, kap hajdutin,
Duan nga rrenjët të shkulin,
Heqin llozin, të venë shulin,
Gjithë njësoj e paskan hundën..
Thotë drogmeni, kap drogmenin,
Njeni ligjin, tjetri nenin,
E bënë lëmësh parlamentin,
N`tym e flakë po e çojnë vendin!
Thotë tradhëtari jam hero,
Thotë heroi , jo more jo,
Klysh ujqerish njësoj, po,
Mbi karrike domosdo!
Për karrike, për pushtet,
Lesh e li të bëjnë opet,
Ky avaz tash tridhjetë vjet,
Ti s` ngre krye, hej medet!
Sillen si kali rrotull,
S` duam pushtet, luftojmë për popull,
Na vodhën postin dhe votën,
S`pyesim Amerikë-Europën.
Përballë mali kokëshkretë,
Nuk lëshoj pe se jam i drejtë,
Tjetri, s`flas, kam nji paketë,
S`njoh, shtet, as parlament..
Flet simboli i përbashkimit,
Flakën ia vën fitilit,
Kujt t`ia prish gjykymit,
Gruas vetë apo Edvinit!!
Për karrike, lesh pushteti,
Bashkohet djalli dhe dreqi,
Ty moj nënë, te shkundet djepi,
Digj e piq, t`fitojë i padrejti!!
T`fitoj hajni, t`fitoj vrasesi,
Flaka te dalin te pullazi,
Fiton Trapi e han Llazi,
Kola, Shaba, dhe Hasani!
Prijtarët pra mendje pjepër,
Nga kjo luftë dalin paprekur,
Toskni-Gegni e Epër,
Shesh-besh, Tirana e Vjetër..
Ç`kusur ka Tiranë e shkretë,
mallkon veten, kryeqytet,
shesh me gjak, me ibret,
mor jahu, ky soj milet!
S`duan qofte, s` uan plenca,
as jorgana, as velenca,
huj e goma, tungjatjeta,
nje brroke uji, dy byreka!!
Shqipëri vorbull pa ujë,
Ti nuk i ngjan kërkuj,
Bota proteston pa rrëmujë,
Rozafë mbete, rrokopujë.
Njëqind vjet prap Rozafë,
Ndërto, prish, të dyja bashkë,
Rrugë pa rrugë, hallakatë
Djajtë vetë i rrit në bark!
