LIBRI I PA SHKRUAR
Hedh vështrimin nëpr vitet që lame pas
Një libër i pa shkruar me shumë dhëmbje e gaz
Kështu si të gjithë erdha unë në këtë planet
Shumë fletë të librit tim i kam grisur fije fije
Ashtu si gjethet në vjeshtë nga pema bien
Pa pike mëshire rrëbeshi m’ka goditur në fytyrë
Sa veten se njihja kur shihesh n’pasqyrë.
Dhe kështu pak nga pak u zhduk libri im
Më mire që u shqye por mbeti në kujtesë
Se brenda kish shumë brenga dhe trishtim
U mundova të fshij çdo orë dhe ditë të zezë.
Pastaj u turra drejt qiellit si i marrë
Të shpërndaja retë t’mos bënin zarar
Drejt hapsirës qiellore kënga më humbi
Por shpesh isha i plogët loti më mundi.
Dhe përsëri retë nuk i shpërndava dot
Ra shi i rrëmbyer që më lagu deri në kockë
Sa shpirtin dhe ëndrrat mi bënë cope cope
Që t’mos i kujtoj kurrë të ligat që pashë në këtë botë.N’mes brengave dhe halleve stërmunduar për ibret.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen