Vetmia !
Ne driten e verberise veshtrimi mu tret,
Dhe koha ndaloi, ne shtigjet pa jet.
E vrare, e vetme, e humbur ndoqa muzgun,
U treta erresires....E humbur,..e humbur..
U tkurra e tera, i ftohte ishte dielli,
Me buzeqeshi hena, ngrohtesi me derdhi.
Dhe humba,dhe veten, dhe diellin, dhe henen...
Humnerash te thella, po kerkoja endrren..
Mes rreshtash e rimash, vetveten stolis,
Endem neper klithma, fllade poezish!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen