Donnerstag, 16. Juni 2011

Ymer Nurka: DITLINDJA E POETIT



Ymer Nurka

DITLINDJA E POETIT...
/Lirikut të madh Vehbi Skënderi/

" VEHBIU, lindi atë ditë Maji.
Perëndoi në këtë ditë të qershortë
Kënga i jehon ndër mote fuqishëm
E s'lë vënd për vaj, e për mort…"
Autori


Nuse u bë Lenia, atë ditë Maji,

U puth me Diellin...e foli me Qiellin...

Perëndimi i purpurt,

Nën tingujt e zemrës,

U qep me fillin e ëndrrës,

Nga duart e zanave...

Të visheshe ti, o Princ i Këngës...



Leonë ishe, atë ditë Lenije...

S' të mjaftuan lulet e çelura ndër viset e tua

Lulnaja të tjera, prej malesh i more hua,

Majë më majë e skaj më skaj...

I përralltë kish ardhur ai Maj.



Prej rrobulli të kuq, u gdhend një djep,

Nga zogjtë, më të bukur të pyllit,

Kënge pas kënge, nën dritën e yllit

Cep me cep, e sqep me sqep...

Kish çelur një jetë..., një jetë e vërtetë

E mbushur me aromat e Prillit



Qumësht premtuan, sorkadhet e malit,

Të mjaltët, të njelmët, si shpirti i djalit...



Me rreze yjesh u thurën shpërgenjtë,

Dhe Hëna zbriti me duart e Muzës

E plotë e verdhë, si kulaç poganiku...

Dy duar të ëndërrta, u bënë kumbarë,

Minareja u prarua, nga drita e shënjtëve,

Filli i Platintë dridhej, nga tinguj qiellorë,

Kish lindur ai , Këngëtari më i ëmbël i Botës.



E strehët pikuan, lot të hareshëm,

E odat u mbushën, përplot mysafirë,

Dollia dhe kënga, jehoi aq ngeshëm,

Si festa e një dite të mirë...



E ylbertë rrodhi drita, prag pas pragu,

Nëne pas nëne, e plak pas plaku...

Nuset dhe çupat, hodhën mbi supe,

Tylin pranveror të stolisë,

Ti ngjanin Ofelisë...



Gjersa kënga rrodhi, ndër damarë, si gjaku,

S'ka muzg, të shuajë vezullimin e atij Agu...

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen