Fran Ukcama - Kosova...

 

K O S O V A

ANDRRA QË NUK NA LANË

ME ANDËRRUE

Kosova andrra jonë e ndalueme,
ndarë me shekullin e trishtuem,
tani që zhgandrra votres ka blerue,...
erdhi dita..besuem..

Ku jemi, ketej dhe andej dhe botës mbarë,
kemi lirinë e shpirtin për të festue,
tani asgja ma nuk duket përrallë,
por prush lirie në votër, gufue..

Kosova dikur andrra e jonë e ndalueme,
sa nji jetë na dukesh veç nji kangë,
vinin rrallë kangetarë e s`mundnim me i takue,
vëllai me vëllain , shurdha e memeca ,kishim kanë..

Legjendat i kemi qitë mbas krahu,
dhe zemrat shtrue kufijtë ku ma nuk janë,
kur flisnim me gishta e shënja se largu,
burgimi i shekullit,
ma i madhi..

Kosova andrra e jonë e ndalueme,
dhe copat ku sperkamat kanë ra,
a ka në Botë komb ma të coptuem,
pse shtirem sikur ,
pse bajmë sikur s`ka ndodh kurrgja..

Festimi asht aq i madh, por jo i ploti mbi dhe,
Bota bën të shurdhin e s`bëza,
përmes gishtavë mbi sy na sheh,
Andrra e jonë, sot e mot, lyp e s`ka,
festojmë moj Europë por të plotë nuk jemi ne!

Të plotë do jemi, kur të jemi nën një qiell,
ku të ngrohem nën një diell, me stan e vërri,
jo në pesë si fjegra molle, nda kobshëm, me hile
por shqiptar me gene shekujsh, në nji Shqipëri!