Montag, 25. Juli 2011

Pilo Zyba: NE PORADEC




NE PORADEC

- Lasgush Poradecit -

Vala e liqenit me vjen ne breg
Me peshperit vete dashuria
Dhe me therret te gjej nje shteg
Per vargjet dhe kenget e mia.

Dhe here ndrin, dhe here tretet,
Si syri Yt hedhur mbi leter,
Dhe aty ulet, dhe aty mbetet,
Nje varg i bukur, nje kryeveper.

Sepse ti ike i varfer shume,
Asgje me vete duke marre,
Porse u bere vale e lume
Qe derdhe vec margaritare.

Eja ti therrasim shelgut
Qe floket i çpleks permbi uje,
Dhe hena le te shkoje drejt shtegut
Si nje sorkadhe apo si ftuje.

Eja te rrime, muzave t”u flasim,
Qe endrra enden mbi liqen,
Hapesirat artit ato i masin,
Me krahe Nositi bere ujem…

Dhe nuk e di, pse ky liqen,
Kjo hene e bukur gjithe endje,
Sa here shkon, sa here vjen,
Ka bukurine e kenges tende?

Dhe nuk e di, shume here vuaj,
Per nje varg plot dashuri,
Por se kuptoj, prandaj me thuaj:
Mos poezia valle je, TI?

Dhe hena iken, dhe hena vjen,
Me buzeqesh me sy te bukur,
Eshte vargu Yt, kerkon, me gjen,
Sa here ne Poradec jam futur!

Trupi liqenit perpelitet
E dritherohet ne pupriza,
Nositi frymezimit ngjitet
Dhe artin thur, me penat shtiza.

Sa here vij, sa here shkoj,
Kete hene gjithnje e gjej,
Ne frymezime, therres, e ftoj,
Magjine e saj te me rrefeje.

Dhe vitet shkojne, dhe vitet vijne,
Dhe hene e bukur dritezbehte,
Qendron dhe ndrin mbi poezine,
Meraku i Lasgushit vete...

Merak qe jeta nuk e tret…

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen