ZJARR PRANVERE
Erdhi tek unë pranvera
më duket shumë më ngjan,
si lule shumëngjyrëshe
ashtu ndihem se jam...
Mendjen mos ma merr
mos ma merr të lutem shumë,
Lermë pranverë të lulëzoj,
e vetmja lule për ty të jem unë.
Erdhi kjo pranvera
Më e bukura nga të gjitha stinët
Më ngriti lartë në qiell
zjarr më ndezi si diell....
MË I BUKURI UDHËTIM
Me shpejtësi, kjo zemra ime rreh,
nesër për mua do jetë një ditë e re,
nesër do të ndodhem në Shqipëri,
aty ku kanë lindur prindërit e mi.
Kur udhëtimi fillon, zemra pëlcet,
gjithë autobusi, gjuhën shqipe flet.
Jam mes Shqiptarësh, oh sa lumturi!
Nesër në mëngjes dojem në Shqipëri.
Kufijve u afrohemi,hyjmë në tokën tonë,
zemra rreh tik-tak, ndjej tjetër aromë.
Arome Shqipërie, aromë mrekullie,
sa gjë e bukur tëjesh prej Shqipërie!...
Shqiponja me shoqëron, kudo ku shkoj
kuq e zi janë flamujtë që aq shumë i adhuroj
si flamuri që mbaj me vete në gjoks e shtrëngoj
në më të bukurin udhëtim, që kurrë s’e harroj.
E NGRIRË SI AKULLI
Dielli buzëqesh, njerëzia gëzon,
pranvera në rrugët e lulëzuara i fton,
por në një qoshe, diku e strukur
rri një çupë, nga njerëzit e zhdukur.
Ej, erdhi pranvera, vrapo si shoqet e tjera,
hap dritaret e zemrës, lere të fryj era!...
Por si e ngrirë në akull, ajo nuk lëviz,
sikur brenda saj, ka vdekur çdo qelizë.
Nuk mundet të shohë, as të dëgjojë,
se bota njerëzore me vdekje e dënojë.
Ajo ka vdekur edhe pse është gjallë
për jetën njerëzore nuk ndien më mall.
E vratë ju, që vetëm qeshni pas shpine,
si sorra të egra që i rrëmbeni ëndërrimet,
ju që është pak t’ju them keni zemër katile,
ju që bëni akull çdo shpresë, të asaj jetimje
NËNA IME SHQIPËRI
Oj Nënë Shqipëri
A smë thirrë- unë do të vij!
Se aty ndjehem shqiponjë
Kur ti hap unë krahët e mij.
Oj Nënë Shqiperi
Jemi katandis në megrim të zi
Por zemra ime po rrah shqip
Se bija yte të përkas ty...
Sdua më aq larg të rri
Dua t´kthehen e të hy në gji,
Ta flas me ty gjuhën e bukur
Në mes shqiptarësh sa lumturi!
Oj Nëna ime Shqipëri
Merrëm në krah si një fëmijë,
Krenare këngën e këndoj për Ty
Për më t´bukurën SHQIPERI!!!
MREKULLIA IME
E kush tha shtatë mrekullit jane tetë
harruat mrekullin e vërtetë,
atë që mes dhimbjesh të solli në jetë,
atë që edhe ditën e bën natë,
atë që edhe jeten mund ta jep.
Mrekullia më e madhe je ti o nëna ime,
je drita,je shpresa, burim i qenies time.
Nëna ime e dashur, skam fjal të të përshkruaj
se çdo fjal është pak, vlerën ty të ta ruaj.
Ndaj më fjal të thjeshta, të them *TË DUA SHUMË*
Përherë do të mbetesh një mrekulli te unë...
I LOVE ÇAMËRI
Nuk jetova në Çamëri
por shumë dëgjova për ty,
pash lotët të derdhen si lumë
dhe mall´ që të prish gjumë.
Ahh Çamëri e bukura ti
kaq kujtime mban në gji,
je e bukur si magji
ndaj dua të vij tek ti....
Dua të shoh me syt e mi
atë çka me kan thënë për ty,
të vrapoj tamam si erë
aromen tënde për ta ndjerë.
Ahh Çamëri e bukura ti
janë shumë njerëz larg nga ti,
brengë të madhe për ta ke
Të kan xhan tëkan atdhe.
Që nga larg të vështrojn
me lot gëzimi të ledhatojnë,
e kan të ndaluar ndajlotojnë
të shkelin token që dashurojnë.
Presin presinnn,,viite e presin,
pa te pare sduan te vdesin.
Disa iken nga kjo jete,,
po as dheu sdo i trese...
HER FËMIJË E HER E RRITUR
Her fëmijë e her e rritur
shkallët jam duke ngjitur
her me gaz e her me lot
po rritem unë në këtë botë.
Pran meje njerëz, dhurat perëndie
po me mbajnë në shesh të mos bie,
kam hapur krahët e fluturoj
në qiell lart gëzimi më çoj.
Her fëmij e her e rritur
boten jam duke soditur,
për një çast jamë mahnitur
gjërat ndodhin kaq papritur.
Sdua më femijë të jem
unë u rrita po ju them.
Ndjej zemrën të rrah fort
fluturo-jeto më thot.
Her fëmijë e her e rritur
shkallet jam duke i ngjitur...
PËR AGIM GASHIN
Në shratin e dhimbjes, lag në Gjermani,
Fluturoi një flutur dhe erdhi tek ty…
Ngrije koken lart, syt hidhi nga xhami
nga larg erdhi flutura edhe tek ty ndali..
Të kam sjell urime, edhe shumëëë dashuri,
hapma pak dritaren se do t´vij tek ty.
Nga pran nuk të njoha, po shumë kam dëgjuar
edhe pse me dhimbje ishe gati për të më ndihmuar.
Me një pikë loti që rridhte nga syt,
më the bija ime, këtu jam unë për ty.
Nuk ndihem mirë, sot shkoj për spital
por është detyra ime rinin ta mbaj gjall.
Ndaj si flutur e bukur, kam ardhur sot tek ti
të të them nga afër se ke shumë dashuri
të të sjell urime thell nga zemra ime
dhe ti lutem Zotit sot unë për tyyyyy…
Aleksandra Adami është një trembdhjetëvjeçare e cila jeton në Greqi. Lindi më 21 nëntor të vitit 1999. Prindërit i erdhen nga Vlora e Ismail Qemalit dhe ruajten gjithmonë krenarinë e të qenunit shqiptar. Këtë krenari e dashuri ia mbollen edhe bijës së saj Alexandres e cila filloi të merrej me poezi që nga mosha dhjetëvjeçare. Bashkpunon me poeten Anna Nazaraj e cila i ka ndihmuar dhe i ndihmon akoma. Duke lexuar poezitëe saja, Alexandres i lindi dashuria që të shkruaj edhe ajo. Lexon shqip, shkruan shqip dhe mendon shqip. Vijon mësimet në gjimnaz, viti parë. Shpresojmë se Alexandra do të bëhet një poete e madhe që ne si popull do të krenohemi me të.
Nga zemra i dëshirojmë rritë të mbarë, shëndet dhe suksese në mësime e në poezi!
Përgatiti: Agim Gashi
