 |
| Sadik Krasniqi |
ECJE MBI GJETHE
Që ata mos të zgjohen
priten të më zënë në udhë
e të më pyesin me gjuhën e dheut
ku shkon ti në këtë muzg
pranë amshimit tonë të zi
hapat e mi heshtin nga gjethet e rëna
që kanë lotuar shi vere
si sytë e blertë e të zi
unë kaloj pa vërejtur asgjë
veç këta gurë të mistershëm
dhe një ylli që bie përndritshëm
diku në një galaksi
Nidda 2016
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen