 |
| Prof. mr. Niman Alimusaj |
Arif MOLLIQI
ELEGJIA E DHIMBJES
(In Memoria Prof. Nimon Alimusaj, mësuesit tim)
Kur Ti ece nëpër damarët e gjakut
Koha tinës n´kurth të vuri
Në udhëtimin e moskthimit
Në secilin vend ke lënë gjurmë
Nga shikim i yt u trembën hijet e zeza
E fjala jote tingëllonte vetëm shqip...
N´dashuri për Alpeve Shqiptare
Të japim shpirt na the
Se bukurisë nuk i duhen lutjet
Sonte me ra ndërmend,
Për udhën e gjatë përmbi Maje Mali
Që t´ka lodhë e t´ka k´putë malli
Po ç´është kjo rrapëllimë
në mallin tënd për Gurin e Nusës
Që merr frymë në pranverën time
( Mësuesi im; nga maja e Strallit të thirra
Pjekjen ta bëjmë të Gurrat e Bardha
Nuk po më provojnë këmbët, me the
Për herë të parë nuk me dole në fjalë
Nuk e di shikimi nga Kosova të vonoj
Apo lahutarët më këngët kreshnike)
Sonte më kot të kërkova në ligjërim
Kishe dalë n´qafë të Strellcit
Heshtjen ta trazosh n´këtë çmenduri...
