Ali Sh. Berisha: PELLGU I FERRIT

 

Ali Sh. Berisha

PELLGU I FERRIT

Po nisej kolona me bekim të satanës
në Frontin e Adriatikut për të ndjekur erë të derrit
po nisej kolona pa bekimin e atmes
për në pellgun e ferrit

Qeleshebardhët lëviznin
si të ecnin majet e gurta të bjeshkëve
dhe vetëvetën mërtypnin
ngapak mish dhije te kripur me tym eshke

Lëviznin qeleshebardhët skaj Drinit
të përvëluar nga etja
iu falnin opingat e grisura shkrepave e vërrinit
tabanët e përgjakur shpuar në thepa

Udhës së Pajtonëve ia falnin ndonjë qeleshe
të shpuar nga krismat e zeza
ndonjë buzë të djegur peshqeshe
ndonjë sy të shkimur bukureza

Një qeleshe mësyente kroin zemërzhuritur
po plumbi ia vriste diellin
ujin ende pa arritur
të njomte gojën shkrum pa parë ylberin

Kolonës së qeleshebardhëve për kujtim i ndalte
secili shkrep nga nje copë lëkurë
toka e ëndërruar gjakun ia pinte
Ia shkimte ylberin Shkodra e shpresës si kurrë

Tufa e qeleshebardhëve po ecte drejt flijimit
në kampin e "Monopollit"po ngujohej
me plumba e bajoneta ngriteshin në kult të krimit
në Tivar etja për jetë po shitohej

Po fikeshin yjet me bekim të satanës
që qizme pushtuesi luleqeleshbardhët të shkilte
po zbardhej deti me bekim të rrotës s'amës
që tokën e begatë të tyre ta milte

Të gjallë e të vdekur heshtnin
vetëm Tivari e deti me kasapët llokoqitnin
që diellit ia përlyenin faqet e arta
ndërsa hënës e shkrepave faqet e akullta