I LUMTUR JAM QË TË SHOH
Atë ditë kur ma shpalose zemrën
Lumin tënd të vuajtjeve pa fund,
Bebëzat e syve t'u mbushën pikëllim
Idhësimet e shpirtit tënd më verbuan,
Ndjeva qarjen tënde fëmijërore
Ato duar që pa dashje filluan të dridhen.
Mu nga goja jote dilnin dhembjet e mia
Ëmbël më kapën ethet tragjike.
Lëshova veten të ma marrë dreqi
E pashë kufomën time të ardhshme,
Jeta jote e zbrazët më bëri për vete
O Perëndi, thashë, ndihmoi të shkretës.
Të dy më pas qëndruam kokëulur
Ëndërrat e lumtura kujtonim në vete.
Tani, thashë, duhet më të shkoj
Është e diel, do të vij përsëri nesër.
Dramë e verbër u bë dhe jeta ime
U përballa me më të keqen në botë
Ankthi agonik m'i ndiqte mendimet ...
Ndjeva qarjen tënde fëmijërore
Ato duar që pa dashje filluan të dridhen.
Mu nga goja jote dilnin dhembjet e mia
Ëmbël më kapën ethet tragjike.
Lëshova veten të ma marrë dreqi
E pashë kufomën time të ardhshme,
Jeta jote e zbrazët më bëri për vete
O Perëndi, thashë, ndihmoi të shkretës.
Të dy më pas qëndruam kokëulur
Ëndërrat e lumtura kujtonim në vete.
Tani, thashë, duhet më të shkoj
Është e diel, do të vij përsëri nesër.
Dramë e verbër u bë dhe jeta ime
U përballa me më të keqen në botë
Ankthi agonik m'i ndiqte mendimet ...