Adnan Abrashi: NOSTALGJI KURBETI

 

NOSTALGJI KURBETI

Kur kohërat atëbotë, ishin të vështira
kur ai kob i zi, ku...

do mbi ne kish rënë
ashtu si shpejtë, mu desh nga ju të ikja
o ju miq, baba, dhe e dashura nënë

Atje diku larg, në atë vend të huaj
ku thuhej se kinse, çdo gjë shkëlqen
malli për ju, kurrë nuk më është shuar
për qytet timin - më t’bukurin Prizren

Sa të rënda ishin, ato ditë kurbeti
ai çast i mallkuar, kur unë ju lash
por sot tek ju erdha, u ktheve prore
përgjithmonë së bashku, do jemi më tash

Kur zakonisht netëve, nostalgjia më kaplonte
në shtrat i vetmuar, shihja ëndrra pa ndarë
në to si në film, e kaluara mu shpaloste
Shatërvani, Lumëbardhi, dashuria e parë

Me shishen përpara, të asaj pijeje dehëse
shkrepesha në vaj, çdo ditë qaja me lot
disa foto me miq, si kujtime mbresëlënëse
mallëngjimin në mua, assesi se tretnin dot

Sa të rënda ishin, ato ditë kurbeti
ai çast i mallkuar, kur unë ju lash
por sot tek ju erdha, u ktheve prore
përgjithmonë së bashku, do jemi më tash