VJERSHA PER NANEN
1.
Nane moj...,
e di se sa veshtire, ti Nane e ke,
se vite te shumta, ato ty po te rendojn,
nga jeta e rande, fryma shume t'eshte zan,
dhe ashtu e krrusur, ti ende qendron,
se supet si ke ma te drejta, si i kishe dikur,
shume derte e halle, tani ty te kane ra,
se ne keto vitet e fundit,
ato te jane shumefishu,
sikur shinat e Pranveres,
si perrocka ne vershim,
por ti kurr su dorzove,
ende qendron...,
e nuk perkulesh...,
para dallgeve te terbuara,
te ngjarjeve pafund,
te viteve te shumta...,
te jetes qe te tradhetoi,
2.
Nane moje...,
ty prap te tradhetuan,
pa deshiren tande, udheve tjera t'quan,
dallget e jetes, ato keqe te rrembyen,
asgja nga jeta, nuk t'lane te kuptojsh,
ne margine te jetes, ne terr te lan,
vakti ashtu deshti, thojshin ata ateher,
ata qe me fatet e njerzve kane luajte,
ata qe koha, si gjakepires i tregoi,
si bisha te egra, te pangopura me gjak,
ata qe kohes, rrjedhe tjeter i dhan,
e koha qe po vjen, rand do t'i denon,
ata edhe mua, rrugen ma kane zan,
e shkopin e lypsit, ne duar ma dhan,
mirepo ky shkop,
une mire e di,
do t'me ndriqoi rrugen,
shpejt atje do t'vije.
3.
Nane moj...,
prej se largu kete leter t'a shkruaj,
per mallin qe me djeg, e me ka qorru,
per dhimten qe po mundohem, t'a ndaj me ty,
per djemt e tu, qe ata tani shume larg i ke,
per mallin tand, qe per t'a te djeg si zjarr,
qe Nata te zene, e Agimi zgjuar te gjene,
per deshiren tande, qe si anderr te mbet,
qe dikur e pate ne rini, e ne pleqeri t'u tret,
per Lirin e pritur, qe ti shume i kendove,
per dasmat e djemve, qe ti kurr si martove,
e per shumeqka tjeter...,
Nano moj e di,
Dora nuk me ban pune,
ndjenjat me tradhetojn,
syni ngadal lotin,
poshte faqes leshon,
Nane moj, Nane moj, Nane moj...
Korrik, 1994
Heigenbrücken, Gjermani
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen