FYELLI
E dua melodinë e magjepsur të fyellit
Kur e dëgjoja duke i rënë ulur nën hije
Zëri i magjishëm ushtonte në mes pyllit
Dhe zanat e malit përrreth i mblidhte.
Kur valë valë përhapeshin k’to tinguj gazmor
Dhe era i përhapte lehtë lehtë
Ndalej drenusha dëgjonte tingujt melodioz
Tingujt e magjishëm ngjiteshin deri n’re.
Kur fyellatri pushonte i lutesha t’më tregonte
Se si i bie kaq bukur mor aman
Çjan’ këta tingij që gjakun t’ndezin,ëmbël t’dehin
Dhe ti kaq bukur i bie sa me lot e qan.
Po ja m’thoshte fyellatari,kjo melodi është mall e brengë
Këtu janë gurrat krojet, zalli, këtu buçasin rrufetë
Këtu i kemi të gjitha stinët, malet me dëborë vjeshtë e behar
Ky u këndon të gjitha luleve, lëndinave plot me bar.
Por po ta dëgjosh me kujdes ai s’këndon veç gçzime
Ai vërtetë shpirtin ta ndez me këngë dhe vajtime
Dhe këto vaje prej tij dalin si ujëvarë
Prandaj të dridhet shtati e shpirti t’gufon dallgë dallgë.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen