Arqile Gjata: LULJA IME E MALEVE

 

LULJA IME E MALEVE

Një kujtim i largët në vite dhe në hapsirë

Atë mbrëmje,
Lulja ime e maleve mblodhi gjithë emocionete pa dukshme...
ia dhuroj hënës ti përjetonte!

Pështolli fytyrën e saj nusërore (mis bukuria)
e si lajmëtare
hapi portat e maskuara të lexonim së bashku poezi
nën qiellin e njëjtë pa kufi.

Sytë e miqësisë
me zarfin e ëndrrave m’i dërgoi,
lagur me lotin e dhimbjes
e shpejt e shpejt i largoi rojet e natës...
të shembte muret e botës së saja,
e një libër të ri të shkruante!