Fadil Halimi: NËNTOR I JASHTËZAKONSHËM...

Fadil Halimi

Nëntor i jashtëzakonshëm i vitit 2019

Trishtimi e dhibmja e pafundme
Të ka zgjuar nga ëndërrat e llahtarshme 
Qyteti i atdheut tim të lashtë   

Në këtë Nëntor të jashtëzakonshëm të vitit 2019
Lot e shi plumbi bie në plagën e moçme

Sa e gjatë ishte rruga me mbërri gjysma ime te ti 
E gjysma  jote tek unë për t`u bërë një

Një shekull vetmi të kam ëndërruar
Atdheu im i vrarë 
Në agun e fshehtë të hënës

Në frymën e fundit sytë çel mbeten
Për t’u bërë një dashni e përjetshme

Dy poezi nga Rrahim Sadiku

Rrahim Sadiku

TAKIM ME VDEKJEN
(imazheve dhe vegimeve tё 24 majit 1999)

Rrugёs mё shikoje me sy ujku
Gjumit mё vinje si dhelpёr
Mё gёrmoje me shputa prej urithi
Anktheve mё ishe hijenё
Dritёs dilje si hije e rёndё
Territ klithje tё mё trishtoje…

Mua sikur nuk mё bёhej vonё
E dija se do bёje tёndёn
Nuk besoja se do thyheshin ligjet
Andaj jetoja duke tё pranuar
Frikё duke mos pasur
Dashuri duke ushqyer
Atdheut dua ia dhuruar edhe sekondat

U takuam brenda betejёs njerёzore
Shpirtёrash trazuar urrejtjesh etjesh
Plagosur u gjenda nё krahёt tu
Sikur mё the se isha munduar kot
Sikur tё thash se isha munduar plot kuptim
Nuk u kuptuam
Dikur u mirёkuptuam
Mё dёrgove deri te dera e ferrit
Mё tregove tё gjitha portat e mundimeve
Ndoshta tё mos e harroja tё adhuruarёn jetё



RITAKIM ME JETËN
(imazheve dhe vegimeve tё 28 majit 1999)

Thonё shpresa vdes e fundit
Po shihja edhe vdekjen e shpresёs
Pafundёsisё duke rrёshqitur…
Kur nisi ringjallja
Nё fillim ishte drita qё po hapёj
Njё qetёsie mahnitёse tek mbretёronte
Mirёkuptimesh qё thuheshin pa zё

Erdhi mandej bukuri pa fund
Ndjenjё mrekullie pёrshkohej mendjes
Zemrёs po i dhurohej frymё freskie
Zjarrmia po ikte nga buzёt e shkrumuara
Shikimi po mahnitej edhe symbyllur
Parajsa po hapej para meje

Mandej yje flakёruan largёsive
Afёrisё po mё miklonin prekje tё padukshme
Sikur diçka mё mbante nё pёllёmbё tё dorёs
Duke mbyllur plagёt
Duke fashitur dhembjet
Besimin duke shtuar
Aureola duke parё natyrёs…
Bota sikur po bёhej imja
Dashuria lodronte horizonteve
Fёmijёt po mё falnin buzёqeshje

Xhevahir Cirongu: ZËRI I ATDHEUT

Xhevahir Cirongu

ZËRI I ATDHEUT

Zëri i atdheut na thërret
në çdo çast,
Me dhimbje dheun e putha
bashkë me një gur.

I hapa krahët si shqiponjë
e në zemër mu ul ngadalë
nga shekujt një flamur.

Ishte gjaku arbëror
Në sfondin e atij flamuri,
Shqiponja në qiell fluturonte
Me vulën e nëntorit 1912 ës.

Dhe sot nëntorët e kuq
të atdheut tim,
Nga gjaku i derdhur nëpër shekuj
I dhanë ngjyrën më të bukur në botë!

Zëri i atdheut na thërret
Shqiponja e lirë të fluturojë,
Në qiellin e kaltër arbëror
Sot e për çdo mot.

Dhe ne ecim rrugëve të atdheut
Duke puthur gurët e dheun,
Vala e detit na përqafon,
Që nga Vlora e Prekaz
Të gjitha historitë u shkruanë:
Një flamur , një gjuhë një Komb
Në gjoksin e nëntorit të Atdheut tim !

Durrës, Nëntor, 2019

Syhejl Havolli: NUK SHOH ASNJË FLAMUR

NUK SHOH ASNJË FLAMUR

Nëntor është

Por këngë nuk dëgjoj

Nuk shoh asnjë flamur

Ngulur mbi shtëpitë

Në tërë lagjen time

Heshtje

As zëra fëmijësh

Nuk dëgjohen gjëkundi

A thua ku janë fëmijët

Ku janë djemtë dhe vashëzat

Që duheshin festuar

Tash në muajin e nëntorit

Sytë më mbushen lot

Janë këta lot dhembjeje

Le të jenë lëng vaditës

Lëng freskimi

Për zemrat e zhuritura

Këta janë lotët e mi

Për ty Shqipëri

27.11.2019

Hekuran Miraka: ATDHEU ËSHTË PËRTEJ

Hekuran Miraka

ATDHEU ESHTE PERTEJ

Eshte nentor nga fundi.
Ka filluar festa e madhe.
Flamuret shiten shtrenjte.
Si lepirese kinezesh.
E, s'po e di ku jam.
Tund koken si Meke Partizani.
Qe shtrydh pleshtat ne krevatin e perandorit.
Kemi feste.
Kaq mbaj mend...

New York, nentor 2019

Alketa Maksuti - Beqari: DIÇKA DUHET TË BËJ PËR TY

DIÇKA DUHET TË BËJ PËR TY

Diçka unë duhet të bëj për ty 

më thoje

E portat e çastit i hapnim të dy

dhe ndjeshim nga koha të harruar

Diçka unë duhet të bëj për ty 

më thoje

Kur fjalëza dashurie këmbenim

dhe më shumë në heshtje

dritën e diellit përcillnim

e natës pak fare pak vend i linim

Diçka unë duhet të bëj për ty

më thoje

E qeshja dhe të dashuroja si e marrë

por sa më doje se kuptova kurrë

koha na mbylli portat e çastit

e fati më dërgoj për udhë

Diçka unë duhet të bëj për ty

më thoje

E nga sytë e mi

rrjedhnin lotët e mallit