Një vdekje për pranverën (Vëllait tim, Rexhepit) 1. Kuptova vonë se në pranverë paska vdekje bash tash kur po na duhesh me na mësu një fjalë me na mësu këngën e stinës së luleve me na tregu për erën që vjen nga Gryka e Deçanit Sa të trishtuara fjalë që dalin nga porosia jote: ... duajeni pranverën s’ka rëndësi shumë në jam unë pak rëndësi ka se pranverës i kanë hije edhe vdekjet si kjo e imja me peizazh gjelbëruar mbi varr 2. Vij e vjen e unë kërkoj sy me t’pa se sytë e mi kanë mall n’këtë stinë që nuk e njeh moshën edhe kur bie shiu edhe kur ka diell se rruga që je nisur nuk njeh kthim Ti breg Lumëbardhi me ujë shumë që sjell këngë e vaj nga ushtimë e bjeshkës ah, vetëm për ty këndojnë bjeshka dhe vërrini në çdo pranverë 3. Në dhomën e zbrazët e të ftohtë e shikoj një fotografi varur në mur sa robërues është aparati fotografik nuk na lejon të flasim... I shikoj sytë e tu aty lot dhe buzëqeshje pafund po këngën që aq shumë e deshe nuk e dëgjoj më Kaq mund të them sot vetëm kaq o im vëlla 4. Në luftën e fundit ishe gjeneral kërkoje vetëm fitore ta pushtoje nëntokën doje t’i lirosh nga robëria varret ngulje këmbë pas mbarimit të betejës fjalime të zymta kund s’lejove 5. Mandej të lakmova me aq zjarr në sytë e gjithë atyre njerëzve kur fjalët u mbushën me mjegull kur gjithçka më iku nga portreti që mbanin nxënësit në duar dhe guri me ra nga zemra... Iu falënderohem miqve iu falënderohem për ndjesën (Fillimqershori, 2019)
SHQIPERI MOJ NËNË, HALL I MADH TË KA ZENË Shqipëri e mjera nënë, S`po njeh ditë, ag` e mbremë, Tridhjetë vjet kokë e këmbë, të kafshojnë, si ujq në lemë. T`kanë ra n`kokë rrfetë e mallkimit, shumë ma keq se gripi i thiut, t`trazon barkun bari i miut, Lulit, Edit, Mones, Saliut.. T`ndrin balli flakë n`epoka, gjeneral Dashi, Nard Ndoka, Nishani, Nishan me gropa, Nikoll Lesi, Çim-Pek-Rrota! Nuk mbahet Fatmir Gerdeci, Noka, djeges si speci, shiringa, Palok medeti, veza, çizmja, Tritan preshi! Bushati nipi i Hisniut, malukati i perparimit, Zheji shtyps arreash dimnit, dhe sojsurrati Ylli Rakipit.. N`shesh beteje po del Lela, hardhuci dalur nga vnella, termet ky Avukat Ngjela, Fatos Lubonja pelteja.. Shqiperi i madh t`ra halli, duan t` jepin se gjalli, Bejtja e kryeshkullaku, ia ka zili veshgjati.. Fevzo, oligarkmedia, Vasilliqia e shkreta, Rudina, dritare verdha, i shoqi, kau te Arena.. Thrret hajduti, kap hajdutin, Duan nga rrenjët të shkulin, Heqin llozin, të venë shulin, Gjithë njësoj e paskan hundën.. Thotë drogmeni, kap drogmenin, Njeni ligjin, tjetri nenin, E bënë lëmësh parlamentin, N`tym e flakë po e çojnë vendin! Thotë tradhëtari jam hero, Thotë heroi , jo more jo, Klysh ujqerish njësoj, po, Mbi karrike domosdo! Për karrike, për pushtet, Lesh e li të bëjnë opet, Ky avaz tash tridhjetë vjet, Ti s` ngre krye, hej medet! Sillen si kali rrotull, S` duam pushtet, luftojmë për popull, Na vodhën postin dhe votën, S`pyesim Amerikë-Europën. Përballë mali kokëshkretë, Nuk lëshoj pe se jam i drejtë, Tjetri, s`flas, kam nji paketë, S`njoh, shtet, as parlament.. Flet simboli i përbashkimit, Flakën ia vën fitilit, Kujt t`ia prish gjykymit, Gruas vetë apo Edvinit!! Për karrike, lesh pushteti, Bashkohet djalli dhe dreqi, Ty moj nënë, te shkundet djepi, Digj e piq, t`fitojë i padrejti!! T`fitoj hajni, t`fitoj vrasesi, Flaka te dalin te pullazi, Fiton Trapi e han Llazi, Kola, Shaba, dhe Hasani! Prijtarët pra mendje pjepër, Nga kjo luftë dalin paprekur, Toskni-Gegni e Epër, Shesh-besh, Tirana e Vjetër.. Ç`kusur ka Tiranë e shkretë, mallkon veten, kryeqytet, shesh me gjak, me ibret, mor jahu, ky soj milet! S`duan qofte, s` uan plenca, as jorgana, as velenca, huj e goma, tungjatjeta, nje brroke uji, dy byreka!! Shqipëri vorbull pa ujë, Ti nuk i ngjan kërkuj, Bota proteston pa rrëmujë, Rozafë mbete, rrokopujë. Njëqind vjet prap Rozafë, Ndërto, prish, të dyja bashkë, Rrugë pa rrugë, hallakatë Djajtë vetë i rrit në bark!
