Arif MOLLIQI ELEGJIA E DHIMBJES (In Memoria Prof. Nimon Alimusaj, mësuesit tim) Kur Ti ece nëpër damarët e gjakut Koha tinës n´kurth të vuri Në udhëtimin e moskthimit Në secilin vend ke lënë gjurmë Nga shikim i yt u trembën hijet e zeza E fjala jote tingëllonte vetëm shqip... N´dashuri për Alpeve Shqiptare Të japim shpirt na the Se bukurisë nuk i duhen lutjet Sonte me ra ndërmend, Për udhën e gjatë përmbi Maje Mali Që t´ka lodhë e t´ka k´putë malli Po ç´është kjo rrapëllimë në mallin tënd për Gurin e Nusës Që merr frymë në pranverën time ( Mësuesi im; nga maja e Strallit të thirra Pjekjen ta bëjmë të Gurrat e Bardha Nuk po më provojnë këmbët, me the Për herë të parë nuk me dole në fjalë Nuk e di shikimi nga Kosova të vonoj Apo lahutarët më këngët kreshnike) Sonte më kot të kërkova në ligjërim Kishe dalë n´qafë të Strellcit Heshtjen ta trazosh n´këtë çmenduri...
SA PAK KOHË Ja kjo ditë të të kujtojm ty Mbretëresh e lashtë A zonjë e mendjes Poezi... Sa pak kohë për jetën Për dashurinë Për të vërtetën Zhurmë kudo dhe pluhur Virtualitet dhe teknologji Lodhje në çdo front jete Plakje e hershme... E ti megjithatë nuk bie Në pendesë a shtangim Si në fillim si në fund Fron i mendjes së bukur E sa pak kohë njëmend Veç ti kurrë mos u çmend Ç'vlen arti pa ty Si natyra pa dritë Si liria pa shpirtë... 21.03.2019
MË FAL POEZI ! Më fal poezi, herë të lind, herë të vras, tani dua ta di, cili njëri - tjetrin ndjek pas?! Më fal poezi, sa shumë të torturoj, labirintheve duhet të dal - të hy, shpirtit rebel, besnik t'i qëndroj. Më fal poezi, që kurrë betejat s'do t'i mbarojmë, as në paqe, as në zjarrmi, s'di në cilin stacion do të pushojmë. Më fal poezi, nëse e akorduam mirë melodinë, fajtor s'jam unë as ti ne kënduam krejt për pa-kënaqësinë... Më fal poezi, krejt çka thashë në varg, për mua, për ty sa afër jemi, sa larg. Më fal poezi, dikush tjetër më ka shty'... haptas të të them s'kam shpjegim për Ty...
LETËR POEZISË Ruaju e dashur Harqeve të zjarrit Ujit Dhëmbëve të Diellit ruaju Urithi në rrënjë mund të zbresë Ta zhveshë fushën e pagjumësisë Dëgjoje Orën e Dashur Ujku me Qengjin miqësi bën Ia tregon dhëmbët prej letre Ruaju e dashur Harqeve të zjarrit Ujit Dhëmbëve të Diellit ruaju
NATA E POETIT Nata e poetit nuk është një vijë e zezë e vizatuar nga dora e ngathtë e idiotit nuk është dremitje e devesë nën palmë e as vetëm udhë e hënës së vdekur Nata e poetit është një kafaz i qelqtë i krisur shtatë e shtatëdhjetë herë nga gishti i unazës së fildishtë e dalja në hone kohe të përndritura amshueshëm është ikja e tij në malin e Sinait te flaka e shenjtë e herë te hiri i Trojës së mjerë deshifron hieroglifet e heshtura pranë Sfinksit të stepur me Diskun e Efesit kalëron shtigjeve deri në Aleksandri lexon fletët e djegura pranë detit në pikëllim e lë një plis te hija e Aleksandrit nëpër gurët e prushtë ngjitet te Gjergji në Krujë puth altarin e thotë me zemër uratën me pluhurin e udhës së mijëra vjetëve pak pushon te varri i nënës i lë një lule nate e një lot te guri i kresë të vetmes motër hynë në tempullin e dashurisë vashës së dashur ia puth buzët e gojës ia le trendafilin mbi gjinjtë e fjetur e para rrezës së parë së dritës i bie me pëllëmbë atit vetëtimë shtrihet pranë gruas shtiret se ka fjetur si i vdekur
Është një dhomë e vogël dashurie 4 X 4... Me katër mure, me katër dritare që shohin nga brenda Në secilën dritare pikon një yll: serenatë e porositur Dhe brenda çdo ylli rri zgjuar një kitarë. Katër yje dhe katër kitara në një dhomë të vogël dashurie. Unë dhe Ti. 4 X 4. Dashuri, fshehtas nesh po lulëzon një flatër. Katër supe, katër drithërima dhe katër stinët e Vivaldit Katër zogj puthjeje kërkojnë katër yjet dhe katër kitarat Dhe katër degë qershie kërkojnë të hyjnë brenda dhomës E ti ngjyejnë muret me të kuqe dashurie. 4 X 4. Dhe një tjetër flatër... Katër premtime: borë e kaltër në katër dritaret Dashuritë e mëdha shihen symbyllur ngaqë kanë nga katër sy te zemra dhe imagjinatë të ndezur në sytë e katër kitarave. Flatër...4 X 4. Katër ëndrra, katër mëza dhe katër lëndina Katër lot në katër sy, katër tablo në katër mure ngjyrë qershie Unë dhe Ti. 4 X 4. Një dhomë e vogël dashurie... Katër kënde lart, katër kënde poshtë në çdo kënd kabala jote më josh... Dashuri me katër flatra ku mund të fluturosh?...
ECJE MBI GJETHE Që ata mos të zgjohen priten të më zënë në udhë e të më pyesin me gjuhën e dheut ku shkon ti në këtë muzg pranë amshimit tonë të zi hapat e mi heshtin nga gjethet e rëna që kanë lotuar shi vere si sytë e blertë e të zi unë kaloj pa vërejtur asgjë veç këta gurë të mistershëm dhe një ylli që bie përndritshëm diku në një galaksi Nidda 2016
