Eta Eta ëshë vendi ku bashkohen lumenjt e jetës atdheu ku rritet përmasa e dashurisë Eta mban emrin zëri i universit perendesha që zemrat pushton ilaçi që sheron të gjitha sëmundjet lehona që sisë i jep Lirisë urdhëri i fsheht i Perëndisë Itaka ime e Dashurisë 12 dhjetor 2017
MË PRIT E dashur Nesër Ne freskun e agut Do të bëhem ajër E me shpejtësi drite Do të vij Lehtë lehtë Pahetueshëm Të futem Për vrimë të çelësit Në dhomen tuaj Në shtrat Në ty E ta shijoj Pllëmb për pllëmb Bukurinë e Atdheut Bashkë me melodinë E Këngës së Psherëtimave Nesër Më prit zgjuar Princesha ime Bashkë do ta pijmë Kafenë e mëngjesit Shoqëruar me lëng pjeshke Llokum trëndafilash E aromë djersësh Neser... mos harro... 15.12.2017
RELAX mesnate Poezi nga Alketa Maksuti Beqari Nuk mund ta heqësh kurrë shpirtin Se me shpirtin ti jeton Nuk mund ta shkulësh kurrë zemrën Se me zemrën ti gjallon Nuk mund të thuash kurrë nuk të dua se çdo ditë dashuri kërkon Nuk mund të flasësh kurrë pa ndjenja se ti ndjenjën përjeton Nuk mund të premtosh pa u menduar Se premtimi të lëndon Nuk mund të braktisësh kurrë vetveten Se me vetveten kuvendon: Shpirtin, Zemrën, Dashurinë, Ndjenjën, Premtimin, JETON..............
Mbrëmë Mbrëmë atye ishe dhe ike, e mua më zuri gjumi në prehërin e vetmisë. Mbrëmë kot trokita në derën tuaj, në pëqafim iu hodhe heshtjës. Mbrëmë as zërin ta dëgjova moj, e frymëzimet i zuri acari. Mbrëmë nuk e di ç'dreqin pate, por mua diellin verbuar ma ke. 10 dhjetor 2017
RRUGËTOJ MBI VARG Mbi rërën e nxehtë të shkretëtirës rrugëtoja me këmbët zbathur, më digjnin sa dhembja s'durohesh dhe buzët si thela më ishin plasur. Dhëmbija sa vinte s'durohesh, dhe qaja thërrisja mama mamaja e vuajtura e shekullit ish larg shumë larg, dhe nuk me dëgjonte mua, Një pikëz uji kërkoja, të më sillnin atje në shkretëtirë dhe hiqesha si zhaba un zvarre me trupin e thar dhe te pire. Ndër grimcat e rërës bardhoshe, të hapura në fushën gjerë sytë me krijonin ylbere dhe loti pikonte i mjerë. Gjeta një pemë gjelbëroshe, dhe hëngra nga fletët e saj të me sillnin energji pak te shpirtit, të vija te takoja mamanë. Të tharta si laboti japrakut, me shije në erë shkretëtire i haja gjethet e pemës, si kaprolli i vetëm nëne hije. Vazhdova un rrugën makabër dhe dola ne token e but, ku gjeta burime dhe pllaja thëngjinj pllaka dhe gur. I shkruajta pllakat me radhe poezi te trishta mallëngjimi Për nënën babën e hallin ne degë me këndonte bilbili. BABËZIA TE NJERIU Si kërcu, mbi lum rrugëtojmë, Sonte jemi nesër shkojmë, Stres për dit pa gjumë për nate, Për te shkreten ton kafshate. Babëzia te njeriu, Si hanxhar shpirtin e griu, Tkurret zgjatet si tërkuzë Rrinë fëmijët hundë e buze, Fukarai dhe popullsia, S'kanë të han as gjizë te shtëpia, Kjo është jeta po të duash, S'u bën vonë se ti do vuash. Del ne rrugë, e del ne shkalle, Lip po deshe ha dhe dhallë, Shko dhe lutu për lëmosh, Prapë te ngelet barku bosh. Rruge e keqe është babëzia, Si shushunja kurative te kutia, Qe rron me gjakun njeri, Soj nga i pa fryri njeri MALLENGJIM Mbi nje degez trendafili, Po mendon zogu folene, Nga e lindi neneza zoge, Nga atje ku kish Atdhene. Ciceroj dhe rrahu krahet, Ju afruan dhe zogj te tjere, Bashk me motra dhe vellezer, Fluturuan mbi atmosfere. Kur pan vendin dhe Atdhene, Cicerimat nuk pushonin, Rrihnin krahet te gezuar, Lart mbi re mallin tregonin.
Me pushkë këngës ne ja thona! Baj kujdes o t’shitoft zana Sill në mendje historinë Vend i shqipes k’tij i thona Mos ma prekë Shqipërinë! Se për besë ndizet stralli Tymë e flakë digjet mali Ky është vendi Skënderbeut Trimat i dalin zot atdheut! As pas shpine mos godisni Mos përdorni as tradhëtar’ Keqas fare do degëdiseni Mos haroni ju të marë! Se për besë ndizet stralli Do ju djegim për së gjalli Trimat vdesin si me le Për vatan e për atdhe! Baj kujdes o t’shitoft zana Jemi stërnip të Skenderbeut Me pushkë kangës ne ja thona Këngën ja kushtojmë atdheut! Tiranë, 18.03.2016 Ku l’shon dielli rreze t’arta! Ku l’shon dielli reze t’arta ku rrethu vendi me kreshpa ku kerkon me qef me shkue Ku shtrihen te bukurat bjeshka Ku t’freskon freskia ballin Ku ke qef te shohesh malin Ku krenar ndjehesh vertet Ne valbone, ma t’bukrin vend! Ku nise uji qelibare,si kristali i kulluar Ku fershellen uji ne zall Ku trimnise bukur kenduar Ku jane bjeshkte qe i qujn t’neme Qe ne fakt qofshin t’bekuar Ku degjohen blegerim qingji Dhe ku dashi tund kembore N’veri t’vendit ne t,bukurat kreshpa Ne luginen, ne Valbone! Ku te presin fytyre qeshur T’ka lezet dhe buka, kripa Ku shendrin filxhani kafes Ku t’urojne : tungjatjeta Ku ka bese shqiptarie Kujt i k’ndojne bilbilat, zanat Ku i ka hije burit e fmijse Ne Valbone, n’zemer t’malsise! Atje shkova u mahnita Pash djemt porsi lisa Pash turista nga çdo ane Nga shqiperia, nga europa I degjoj a duke thane: U kenaqa, u çudita Eshte ajo qe kam endruar Nuk po ngopem, duke shikuar! Tiranë, 17.08.2015 Me mere ne krahe shqipe…! Me mere ne krahe shqipe, te pergjerohem Me ty bashke te nise fluturimit, te sodisim Ne maje kreshpash, mbi male te lartesohem Ne çdo pellemb , vendin e shqipes te shetisim... Te bukuren natyre te shohim, te shijoj Te ulemi shtruar dhe ne vend me gur Se shqipja eshte vend me te medhenje heroj’ Me histori te ndritur me plote krenari, plot nur... Te shoh femijet pas fluturave te turren Duke mbledhur lule, duke bere kurrore Duke lozur, te qeshur ashtu ne te tyren A ne shkoll, duke shkuar me çanta ne dore... Dhe bagetine te shohim shtruar ne kullote Çobanin te shohim, dashin me kembore Te degjojme bilbilin kur kenges ja thote Me zogjte e tjere, se bashku ne korr... Po te lutem shqipe me ço ne çdo vend Ku ka dhe shqipje , ne çdo cep te ti’ Te perulem thell, e kam me tere mend Se dheu i shqipes eshte plote embelsi’ Dhe nje lutje kam per ty shqipe sot Dua syte e tu te mi huazosh Asgje s’dua te me fshihet, te me iki kot Tek “Lulat e voçer” dua te me çosh... Nese s’kam gje tjeter atyre me u dhene Dua t’i takoj t’ju jap perqafim Dhe pse per buke e di do me thone E ne shpirt do te ndjej trishtim Lotin do ju mare, buzeqeshje t’ju fal me lotin e tyre do mbush shpirt me njerzit e mire te ndaj dhimbjen mal e le te trembim a shporrim ligesit’
Tiranë, 07.12.2015 Me valet e drinit…! Fryni era malit Dhe freskoi fushen Fshatit perkedhel ballin Dhe thellenxes gushen! Fryni era malit Solli historine Ne vater t’dibranit Shtroi krenarine ! Erdhi nga Hinoska Nga gryka Radikes Vjene nga Veleshica Dhe nga Kater Gryket Fryni era malit Nga fusha Korrabit Embel u nderthuaren Me eren e zallit! Fryni era malit Dibren e pershkoj Me valet e Drinit Dibres i kendoj! Tiranë, 13.10.2015
