Seveme Fetiqi: Libri qe vuan

Libri qe vuan

Me merr ne dore ngadale
ma dhuro shikimin e harruar
te gjej prehje te ti
se ndjej qe po vdes
hape dritaren e diturise
qe te mos mbetesh i varfer
ngjallma shpirtin
nga pluhuri i harrimit tend
　
vuaj shume vuaj
te zbres nga rafti
te ngjitem lart
shkalleve te bodrumit
te erresuar
e te takohem me driten
　
i urrej merimangat
qe me thurren ne faqe
rreth mendimeve te shenjta
　
e xhelozoj kete erresire
ku ti puthesh nga larg
me tjetren -rryme
　
ah isha gezuar shume
vetem njehere
te hapem ne duarte e tua
te me perkdhelen faqet
e ti te veshtrosh qarte
boten e vertet
nga dritarja ime
　
ke kujdes njeri
mos me le ne pluhur
mushkerite e mia
kane nevoje per
oksigjenin tend