Kujtim Stojku: ZBRAZËTI

ZBRAZËTI


Eci dhe mendohem,vetja më duket krejt bosh
Sikur kam humbur shikimin, dëgjimin,jam bërë ulok
N’qiellëz gjuha m’është ngjitur asnjë fjalë s’më delDhe kam mbetur kështu si një njollë,në heshtjen e zezë
E çfar’ mund t’bësh kështu ku as sy, as veshë as këmbë
As gjuha që flet, një qenie që vetëm frymë merr.

Pastaj të gjitha këto i harroj
T’ gjitha këto janë zero, zero në infinit
I heshtur dhe i vetmuar nga t’gjitha anët
Dita është e zbehtë nata është në përgjim…